Dziękuję za kolejną dawkę wiedzy😊 i czekam na kolejny odcinek 😊

By dopełnić ten odcinek, dodam jeszcze przykład: W Dynatrace po przejściu na technologię React okazało się, że w zespołach trzeba szybko nadgonić kompetencje w tym zakresie, co skończyło się stworzeniem systemu React buddy. Problem był omawiany na retrospektywach zespołów a później na spotkaniach community liderów zespołów. Zadziałały struktury - retro i lokalne community liderów. Widać tu też struktury na różnych poziomach - zespołu (retro) i poziomu wszystkich zespołów w Gdańsku (community kapitanów zespołów) - mówię o tym około minuty 13:20. Widać, że zadziałała transparencja (mamy problem), inspekcja (zastanówmy się w gronie team kapitanów, co zrobić) i adaptacja (stworzenie dedykowanego systemu React buddy). Zadziałała dzięki środowisku pracy promującemu głośne mówienie o problemach, które stawia na autonomię. Autonomię, która w tym przypadku pozwoliła na oddolne działanie i zaadresowanie ryzyka związanego z luką kompetencyjną. Nie było jednego centralnego managera, który by zarządził tą sytuacją. Dla mnie to właśnie świety przykład rozproszonego zarządzania ryzykiem i struktur na dwóch różnych poziomach organizacji.