در نشست چهل ویکم ابتدا دکتر عبدالکریم سروش درباره تصحییح تازه‌ای از مثنوی که زیر نظر دکتر محمدعلی موحد صورت گرفته و از سوی نشر هرمس در دو مجلد و بالغ بر ۱۶۰۰ صفحه منتشر شده است سخن می‌گوید و توضیح می‌دهد که از این پس ابیات مثنوی را بر اساس این نسخه شرح و تفسیر خواهد کرد.
پس از این مقدمه نه چندان کوتاه دکتر سروش به شرح ابیات مثنوی می‌پردازد.
در نشست چهلم او به بیت ۵۵۰ رسیده بود که :
از سبب سوزیش من سودایی‌ام
در خیالاتش چو سوفسطایی‌ام
در این نشست و در ادامه داستان« آن پادشاه که نصرانیان را می‌کشت از بهر تعصب» به بخشی دیگر از این داستان با عنوان« مکر دیگر انگیختن وزیر در اضلال قوم» رسید که با ابیات زیر شروع شد:
مکر دیگر آن وزیر از خود ببست
وعظ را بگذاشت و در خلوت نشست
در مریدان درفکند از شوقْ سوز
بود در خلوت چهل پنجاه روز
مریدان وزیر از او می‌خواهند که ماجرای بسط نشینی را توضیح دهد و در نهایت آقای سروش با شرح ابیات ۵۸۳ و ۵۸۴ به دفتر بحث و بررسی این جلسه را می بندد.
تا در این سُکری، از آن سُکری تو دور
تا در این مستی، از آن جامی نفور
گفت وگوی ظاهر آمد چون غبار
مدتی خاموش خو کن، هوش دار!