Мая новая песня пра зусім не новыя пачуцці
Спасылка на музычныя пляцоўкі: band.link/mettro
Inst: / viktoria_volotovich
Тэкст:
Вось задрыжала апошняя кропелька
Майго цярпення, і я, напэўна
Наб’ю сабе тату і падрэжу валасы
Зраблю ўсё тое, што ты так моцна не любіў
А я думаю пра гэта і іду, ноччу дамоў іду
Мабільны, падла, сеў
А начны горад даўно адбымое цень
І ніякае метро ўжо дадому не вядзе...
А я думала, што ў тваіх абдымках можна быць шчасліваю
А цяпер іду ўздоўж мінскага метро адна
Мне так брыдка, што я ўсё сабу прыдумала, а-а
А я думала, што ў тваіх абдымках можна быць шчасліваю
А цяпер іду ўздоўж мінскага метро адна
Мне так брыдка, што я ўсё сабу прыдумала, а-а
Стой, заўважыла які прыгожы світанак
Сонца мне для шчасця сёння дакладна хапае
Дзе былі мае вочы, чаму не бачыла раней?
Дзе быў розум, калі казала, што кахаю?
Можа, прыляціш ты да мяне зноў
А я разлюблю ўжо сто разоў
І нагадаю, як усё прайшло
У той момант каля мінскага метро
Уяўляю сабе, як было б усе без цябе
А я думала, што ў тваіх абдымках можна быць шчасліваю
А цяпер іду ўздоўж мінскага метро адна
Мне так брыдка, што я ўсё сабу прыдумала, а-а
А я думала, што ў тваіх абдымках можна быць шчасліваю
А цяпер іду ўздоўж мінскага метро адна
Мне так брыдка, што я ўсё сабу прыдумала, а-а
Стой, які прыгожы світанак…
Сонца мне для шчасця дакладна хапае
Дзе былі мае вочы, чаму не бачыла раней?
Дзе быў розум, калі казала, што кахаю?