نوع نگاهی توصیفی که کسری داشت برام خیلی جالب بود چقدر منطقی چقدر خوب و تشریحی......آرزوی موفقیت دارم برای هرجفت تون- برای قدرتت بت تبریک میگم ترانه❤

چرا من با همه صحنه ها گریه کردم😔

ترانه جون چقدر خوب که اینقدر قشنگ مسیرتان جدا کردید امیدوارم هر دو عزیزمسیر زندگیتون به قشنگی انتخاباتون باشه

امیدوارم بهترین اتفاقات برای جفتشون بیفته

آرزو دارم هر دو زندگی خوب و شاد لبی خندون و به هر هدفی که دارن برسن. چقدر گریه کردم با این مستند یجوری انگار دارم از نزدیک میبیننشون حسشون میکنم.❤

امیدوارم درهای خوشبختی به روی هردوشون باز شه❤

مسیر خیلی از ادما باید همینجوری جدا شه اما زور زیادی میزنن و بیشتر خودشونو اذیت میکنن! و اما ترانه که چقد قوی بود👊

Loved this documentary

تیکه همیشگی ترانه هوشگله من😊

امیدوارم یه روز اوضاع مملکتمون جوری شه که اغلب پرستارا موندن رو ترجیح بدن به رفتن ، گرچه الان اوضاع خوب نیست واقعا ، خودمم میدونم که یه روزی باید برم.

🫠🫠🫠🫠🫠غم داشت وقتی داشت راجب حداقل های زندگی حرف میزد خوشحالم ک الان حال دلت خوبه ترانه

امیدوارم هم ترانه هم کسری زندگی شادی داشته باشند

ی تیکه از فیلمت میگی به ی خدایی باور داری.. الان میگی باور نداری دیگه به هیچ خدایی! یکم درموردش میتونی بگی!؟!

من با تک تک لحظات این مستند زندگی کردم ،حرف های فرزین رنجبر از پادکست رواق تو ذهنم مرور میشد، جایی که ترانه گفت هیچ حسی ندارم حتی به اندازه مرخصی ساده خوشحال نیستم ناراحتم نیستم، جایی که کتاب هاشو جمع میکرد داشتم با خودم فکر میکردم آشیانه ای که ساختیم برای ساختن آشیانه ای بهتر میشه خرابش کرد ارزشش رو آیا داره، جایی که ترانه و کسری درحال خداحافظی بودن حس رهایی رو در ترانه حس کردم و حس ترس از تنهایی و از دست دادن در کسری، وقتی که ترانه گفت بدترین عمان رو به بهترین ایران ترجیح میدم یاد حرف ترانه افتادم که میگفت مهاجرت مثل پوست انداختنه، ترانه مثل پروانه ای بود که از پیله بیرون اومده بود، رها شده بود از وابستگی و دلبستگی برای اصیل زیستن اگزیستانسیالیستی، قضاوت نمیکنم که قاضی فقط خداست ، بهترین ها رو برای هر دو شما میخوام❤ ،موفق و پیروز باشید و حسرت میخورم برای جوانان وطن که برای داشتن اولین های زندگی مهاجرت میکنن😢