حمایت اختیاری از دیپ پادکست:
/ deeppodcastiran
Instagram: / deep.podcast
Telegram Channel: Https://www.telegram.me/deeppodcast
______
Filaments by Scott Buckley - released under CC-BY 4.0. www.scottbuckley.com.au
Creative Commons - Attribution 3.0 Unported - CC BY 3.0
Free Download / Stream: bit.ly/_filaments
Music promoted by Audio Library
• Filaments - Scott Buck...
___________
منبع:
• The Dynamic Developmen...
Korea Democracy Foundation website:
www.kdemo.or.kr/en/
___________________________________
بعد از پایان جنگ جهانی دوم، کره بعد از سالها استعمار توسط ژاپنی ها، بالاخره آزاد شد. میلیون ها کره ای به خیابان ها ریختند، اما اوضاع اصلا اونطور که امید داشتن پیش نمیرفت. حالا یک سوال مهم مطرح بود. اونها قرار بود چطور خودشون به تنهایی کشورشون رو اداره کنند و بسازند؟ بعد از جنگ جهانی، به سرعت گروه های مختلف جمع شدند و اتحادیه و احزابی رو تشکیل دادند تا بررسی کنند چطور قراره کشور رو از نو بسازند.
اما با شروع جنگ سرد، آمریکایی ها به سرعت از چپ گراها و کومونیست ها فاصله گرفتند و شوروی شدیدا از اونها حمایت میکرد. همین قضیه باعث ایجاد تنش شدیدی بین چپ گراها و راست گراها شد. از اونجایی که ذهنیت آمریکا و شوروی کاملا متفاوت بود، اونها نتونستند بر سر کره با هم کنار بیان، به همین دلیل قرار شد شوروی فقط قسمت شمالی رو در اختیار داشته باشه و آمریکا قسمت جنوبی رو.
در 10 می 1948 اولین انتخابات در کره جنوبی برگزار شد و کره جنوب اعلام کرد یک حکومت مستقله. کره شمالی هم برای مقابله با اونها "جمهوری دموکراتیک خلق کره" رو در کره شمالی به وجود اوردند.
با تشدید جنگ سرد، در گیری ها بین آمریکا شوروی در کره بالا گرفت. سرانجام در سال 1950 جنگ خونین دو کره آغاز شد. جنگ بین برادران، سه سال طول کشید و 4 و نیم میلیون کشته و زخمی به جای گذاشت. جنگی که هیچ ثمری نداشت و دو کره هیچوقت متحد نشدند.
بعد از جنگ، کره به کشوری نابود شده و فقیر تبدیل شده بود. از بین بردن فقر و گرسنگی مهمترین هدف کره ای ها بود. "سینگمان رِی" در سال 1948، اولین رئیس جمهور کره جنوبی بعد از جنگ شد. اما سینگمان ری اصلا رویکردی دموکراتیک نداشت، "ری" خودش رو یک لیبرال و طرفدار دموکراسی معرفی میکرد اما شدیدا کره رو به کشوری نظامی تبدیل کرد و همه مخالفان رو سرکوب میکرد در نهایت مردم در 19 آوریل 1960، به خیابانها آمدند و خواستار برکناری دیکتاتور بزرگ شدند. با کشته شدن 180 نفر از شهروندان، سینگمان ری در 26 آوریل مجبور به برکناری شد و مردم به 12 سال دیکتاتوری او خاتمه دادند. انقلاب 19 آوریل، اولین پیروزی مردم کره در راه دموکراسی بود.
انقلاب 19 آوریل کره ای ها اصلا برنامه ریزی شده نبود. چیزی که با یک اعتراض دانشجویی کوچیک شروع شده بود، به یک انقلاب بزرگ ختم شد. از اینجا بود که مردم کره فهمیدند داشتن کشوری آزاد فقط به دست مردم امکان پذیر خواهد بود.
دموکراسی کره ای ها بعد از انقلاب 19 آوریل عمر چندانی نداشت. در 23 آگوست 1960، دومین جمهوری در کره پایه گذاری شد. دولت جدید به هیچ عنوان از دموکراسی حمایت نمیکرد. دولت جدید ارتش کشور رو خطری برای سیاست های خودش میدید. اونها بسیاری از نیروهای نظامی رو به بهانه دست داشتن در سرکوب مردم در انقلاب 19 آوریل، دستگیر و زندانی کردند.
در سپیده دم 16 می 1961، ارتش کره با یک گردان بزرگ تانک و 3500 سرباز، کنترل پایتخت رو در اختیار گرفتند و با یک کودتا جهوری دوم رو کنار زدند. به دنبال کودتا، در کل کشور حکومت نظاامی اعلام شد. ارتش دولت موقتی تحت عنوان "شورای عالی بازسازی ملی کره" تشکیل دادند. پشت پرده همه این اتفاقات، "پارک چان هی" بود. به این دوره، جمهوری سوم کره گفته میشه. دوره ای که در اون شورای عالی بازسازی ملی کره، کنترل کشور رو در اختیار داشت و "پارک چان هی" رئیس شورای بازاسازی ملی کره بود.
به دنبال این قرارداد هزاران نفر به خیابان ها ری
پارک چان هی یک برنامه سفت و سخت برای پیشرفت اقتصادی کشور مطرح کرد. این طرح توسعه باعث شد بسیاری از روستاییان به عنوان نیروهای کار ارزون قیمت به کارخونه ها فرستاده بشن. اونها با هدف توسعه اقتصادی، از صبح تا آخر شب کار میکردند و همین باعث شد کره در بین سالهای 1962 تا 1981، پیشرفت اقتصادی کره جنوبی مانند یک معجزه به نظر برسه. کره در عرض یک دهه، از کشوری بسیار فقیر به یک کشور صنعتی و پیشرفته تبدیل شد.
اما این پیشرفت اصلا ساده به دست نیومده بود و به قیمت جون صدها کارگر کره ای تموم شد. یکی از نمادهای این کارگران کره ای، Chaun Tea-il عه. کارگر 22 ساله ای که در سال 1970 برای اعتراض به شرایط سخت کارگران، خودش رو زنده زنده در بازار مرکزی شهر سئول سوزوند. در دهه 60 میلادی، دختران 12 تا 17 ساله کره ای در کارخانه های بافندگی، 14 ساعت در روز کار میکردند و دستمزدشون فقط به اندازه خرید یک فنجان قهوه بود. مرگ چان تای ایل باعث شد بسیاری از کارگران هم به جنبش های دموکراتیک بپیوندند.
در سال 1969، "پارک چان هی" تغییراتی رو در قانون اساسی کشور اعمال کرد که به او حق شرکت در انتخابات برای سومین دوره پیاپی رو میداد. مردم برای اعتراض به این اصلاحات به خیابان ها ریختند.
"پارک چان هی" اعلام کرد اگر مردم بهش رای بدن این آخرین دوره ریاست جمهوری او خواهد بود. در نهایت "پارک چان هی" هفتمین دوره ریاست جمهوری در کره رو با تقلب در انتخابات برنده شد.
با شروع دهه 70 میلادی، درخواست مردم برای دموکراسی داشت کاهش پیدا میکرد. در جولای 1971 گروهی از قاضی های رده بالای کره ای، به نشونه اعتراض از سمتشون استعفا دادند. این استعفای دست جمعی اونها در نظام قضایی کره یک آشوبی بوجود اورد. این آشوب خیلی زود به بدنه دولت هم رسید و بسیاری از مسئولان دولتی هم