حمایت اختیاری از دیپ پادکست:
/ deeppodcastiran
Instagram: / deep.podcast
Telegram Channel: Https://www.telegram.me/deeppodcast
ـــــــــــ
چرنوبیل
در 26 آوریل سال 1986 درست در ساعت 1 و 23 دقیقه صبح، جهان بزرگترین فاجعه اتمی رو تجربه کرد. در بیرون از شهر Pripyat در اوکراین، راکتور شماره چهار به یکباره منفجر شد. حجم مواد هسته ای که در هوا پخش شد بیشتر از بمباران هیروشما و ناکازاکی بود. این فاجعه بر روی نیمی از اروپا تاثیر گذاشت تمامی ساکنین بخش هایی از شمال اوکراین و جنوب بلاروس تخلیه شدند خیلی ها این انفجار رو یکی از مهمترین عوامل در فروپاشی شوروی میدونند
شهر اتمی، یکی افتخارات شوروی به حساب میومد. کسانی که اونجا زندگی میکردند، از بزرگترین فروشگاه ها، بیمارستان های مجهز و آپارتمانهای زیبا برخوردار بودند. با وجود همه این امکانات این شهر به چیزهای دیگه ای شهرت داشت. ساکنین محلی عاشق طبیعت اطراف شهر بود مخصوصا رودخانه های پر آبی که حتی در روزهای گرم تابستون هم خروشان بودند. اما یک جنبه منفی در این شهر وجود داشت. متخصصین در نزدیکی این شهر راکتورهای RBMK کار گذاشته بودند که در اون دوران قابلیت بالایی در تولید سلاح های هسته‌ای داشتند. این قابلیت بالا گاهی اوقات خطرناک هم میشد مثل این میموند که شما یک ماشین رو با سرعت برونی اما ترمزش درست و حسابی کار نکنه.
در نیروگاه هسته‌ای ولادیمیر لنین، چهار راکتور با تمام توان در حال فعالیت بودند. شهردار سابق بعدها گفت: روزهای پایانی قبل از فاجعه، مثل بهشت بود. اما این بهشت قرار بود ظرف مدت کوتاهی تبدیل به جهنم بشه.
یکی از تلخترین طنزها در مورد فاجعه چرنوبیل ، اینه که تمامی عواملی که باعث این فاجعه شدند قبلا در مرحله تست سربلند بیرون اومده بودند. در شب 25 ام آوریل سال 1986، دانشمندانی که در نیروگاه حضور داشتند تصمیم گرفتند ببینند که آیا توربین های چرنوبیل در هنگام قطع برق قادر به تولید برق کافی برای ادامه کار نیروگاه خواهند بود یا نه؟ برای همین آزمایش دست به یک سری اشتباهات سلسله وار و جبران ناپذیر زدند. اونها خنک کننده اضطراری هسته راکتور رو غیر فعال کردند این قضیه به اندازه ای ادامه پیدا کرد که کنترل راکتور از دست متخصصین خارج شد.
در نتیجه تمامی این اتفاقات ، انفجاری رخ داد که به مادرِ تمام انفجار ها شهرت پیدا کرد ذرات رادیواکتیو . دو تن از کارگران راکتور در همون لحظه کشته شدند. نکته جالب اینج که مهندسان هنوز به عمق فاجعه‌ای که رقم زده یک دستگاهی ما داریم به نام دستگاه شمارشگر گایگر که معمولا برای سنجش آلودگی ها رادیواکتیو استفاده میشه. این دستگاه هم در اون زمان، کمترین میزان رادیواکتیو رو نشون میداد. یعنی رقمی که اگر شما در یک پایگاه هسته ای باشید، یک رقم یا یک آلودگی معمولی به حساب میاد. اما زمانیکه کم کم آلودگی رادیواکتیو گسترش پیدا کرد، دستگاه شمارشگر گایگر به یکبار از کار افتاد.
در اواخر دهه 90 میلادی مشخص شد اوکراین توانایی ساختِ یک سقف امن در نیروگاه چرنوبیل رو نداره و احتمال داره سقف قدیمی ریزش کنه و یک فاجعه دیگه رخ بده. در اوایل سال 2000 بود که یک سازه جدید برای این نیروگاه ساخته شد که به اعتقاد متخصصین شاهکار مهندسی در اروپای شرقی بود. این سازه در 300 متری راکتور شماره 4 ساخته شد و 10 سال طول کشید تا سر هم بشه. این سازه از مجسمه آزادی در آمریکا بلندتره و از استادیوم اولمپیک هم بزرگتره. در سال 2016 این پروژه به پایان رسید و 1.5 میلیارد دلار هم هزینه برداشت. گفته میشه این سازه تا 100 سال آینده دووم میاره. دانشمندان اعتقاد دارند تا صد سالِ آینده شاید بشر دیگه نیازی به ساخت یک سازه جدید برای راکتور نداشته باشه.
اما چه بر سر شهر پرپیات این بهشتِ ساخت بشر اومد؟ این شهر متروکه شد و چهره‌ای عجیب به خودش گرفت. در نبود انسانها دار و درخت و جنگل به داخل شهر پیشروی کردند و کلی از حیوانات اهلی و وحشی برای زندگی به داخل شهر اومدند. تمامی مردم شهر اونجا رو ترک کردند همین چند سال پیش دولت اوکراین اجازه داد یه تعداد از اهالی چرنوبیل دوباره به شهر برگردند. در حال حاضر گفته میشه 200 نفر در شهر زندگی میکنند که البته هر روز دارند یه جورایی با جونشون بازی میکنند. اگر جنگ اوکراین تموم شد میتونید برید و این ساکنین رو ملاقات کنید. چرنوبیل در حال حاضر یکی از مکان های توریستی در جهان به شما میره.
فاجعه چرنوبیل تا به امروز مهیبترین فاجعه اتمی در تاریخ شناخته میشه. حتی فاجعه اتمی فوکوشیمای ژاپن که در سال 2011 رخ داد به هیچ عنوان قابل مقایشه با فاجعه چرنوبیل نیست. داستان چرنوبیل تمومی نداره گفته میشه بشر تا 24 هزار سال آینده نباید در این منطقه سکونت داشته باشه. در سال 2019 شبکه HBO مینی سریالی به نام (چرنوبیل) با موضوع این فاجعه ساخت که مورد استقبال منتقدان قرار گرفت.
در 9 نوامبر سال 1989، جهان شاهد فروریختن دیوار برلین بود. دیواری آهنین که بلوک شرق و غرب رو از هم جدا میکرد. این آغازی بر پایان حکومت کمونیستها در بلوک شرق و همچنین فروپاشی شوروی بود. در اوکراین تا سال 1991 هیچ اعتراضی علیه مسکو صورت نگرفته بود. اما وقتی اوکراین شلوغ شد مردم با نمادهای فاجعه چرنوبیل به خیابانها اومدن. در کیف مردم با ماسکها و لباس های محافظ هسته‌ای به خیابانها اومدن و نمادهایی در دست داشتن که یادآور فاجعه چرنوبیل بود. اونها قصد داشتند اعلام کنند که اوکراین چه قدر از این فاجعه ضربه دیده. در 24 آگوست اوکراین رسما از شوروی مستقل شد. اما اثرات چرنوبیل از مرزهای اوکراین فراتر رفت. به گزارش the economics ، بدترین تاثیر اقتصادی که باعث فروپاشی شوروی شد همین فاجعه چرنوبیل
منابع:
www.world-nuclear.org/ukraine...
www.britannica.com/event/Cher...
www.unscear.org/unscear/en/ar...